ชายชรา กับช่างไม้หนุ่ม… ใครเก่งกว่ากัน?

Photo Source: freepik.com

“หากเราคิดถึงแต่ยอดขาย วิตกกังวลไปต่างๆนานา

ว่าเราจะขายของยากเพราะสมาธิเราจะไม่จดจ่อ

ลงไปที่การพัฒนาผลิตภัณฑ์”

มีช่างไม้ 2 คน สองคนนี้แข่งกันมาโดยตลอด แต่ทำอย่างไรชายหนุ่มก็ไม่สามารถขายดีเท่าชราร้านข้างๆได้ เขางงเป็นอย่างมาก เขาทำทุกอย่างพยายามทุกทางเช่น ให้เด็กเด็กออกไปยืนหน้าร้านแล้วพยายามเรียกลูกค้า บางครั้งเขาถึงกลับยอมลดราคาสินค้ามากๆ เพื่อที่จะกระตุ้นยอดขาย แน่นอนการทำแบบนั้นไม่สามารถนำมาเป็นกลยุทธ์ถาวรได้

ที่น่าแปลกใจก็คือ ชายชราร้านข้างๆ นอกจากจะสามารถขายงานไม้ของตนได้ดีแล้ว ยังอุตส่าห์มีคนเดินทางไกลมาจากต่างประเทศเพื่อขอซื้องานในมูลค่าสูงมากเลยทีเดียว

ด้วยความหงุดหงิดสงสัย วันหนึ่งใช้หนุ่มจึงเข้าไปด้อมๆมองๆสังเกตชายชราขณะที่เขาทำงาน ชายชราสังเกตเห็นจึงยิ้มให้และกวักมือเรียกเขาเข้ามาในร้าน

” พ่อหนุ่มร้านข้างๆนี่เอง เข้ามานี่สิ”

ชายหนุ่มยิ้มแหย ทำท่าทางเท่ๆกลางๆ เขาทำตัวไม่ถูกแต่ก็เดินเข้าไปในร้านของชายชรานั้น

” ค้าขายเป็นอย่างไรบ้างล่ะพ่อหนุ่ม” ชายชราถามขึ้น

“ไม่ค่อยดีครับ” ชายหนุ่มไม่แน่ใจว่านี่เป็นคำถามลองใจ หรือชายชราแค่จะแขวะเขาเท่านั้นเอง

ในใจเขาคิดแต่จะหาวิธีเอาชนะ เพิ่มยอดขายให้กลายเป็นร้านช่างไม้ที่เบียดตำแหน่งแย่งชิงยอดขายจากร้านของชายชราให้ไม่เห็นฝุ่น แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังขายไม่ดี

ด้วยความคับข้องใจเขาจึงโพล่งขึ้นว่า ” คุณตาทำอย่างไรครับ ทำไมมีลูกค้าเยอะจัง?”

เขาเขม้นมองดูชายชรา สงสัยว่าจะตอบเขากลับมาแบบไหน เขาไม่คิดหรอกว่าชายชราจะตอบความลับแก่เขาจริงๆ

“คุณตามีเคล็ดลับอะไรกันแน่ครับ?” เขาถามต่อ

“เคล็ดลับของชายชรา”

ชายชรายิ้ม แววตาเป็นประกายด้วยความเมตตา พร้อมถามชายหนุ่มว่า ” เพราะหนุ่มรู้ไหมว่าผลไม้มาจากไหน?” ชายหนุ่มงงกับคำถามนี้แต่เขาก็ตอบไปว่า ” ก็มาจากต้นไม้สิครับ” ชายชราจึงถามต่อว่า ” แล้วอะไรทำให้ต้นไม้โตจนออกผลไม่ได้?”

ชายหนุ่มขบคิด ไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้คำตอบ แต่เขากำลังสงสัยว่าชราจะเล่นเกมอะไรกันแน่ เขาจึงตอบออกไปแบบไม่สบอารมณ์นักว่า ” ก็ต้องรักไม้สิครับ นอกจากนั้นก็มีใบ มีดินที่ดี ปุ๋ยและแสงแดดก็สำคัญ ทุกอย่างต้องดีต้นไม้ถึงจะโตออกผลงอกงามมาให้เราได้”

ชายหนุ่มพยายามตอบให้ครบเพื่อที่จะตัดคำถามกวนใจ จะได้บีบชายชราให้เข้าเรื่องสักที

ดีมากพ่อหนุ่มเจ้าตอบถูกแล้ว เพราะถ้าเราสนใจแต่อยากได้ผลไม้ จากต้นของมัน โดยไม่ดูแลองค์ประกอบต่างๆเช่นรากไม้ ปุ๋ย หรือลำต้น ก็คงไม่มีทางจะได้ผลไม้ที่ดีมีผลสวยงาม และมีรสชาติหอมหวานอร่อยออกมาให้เราได้ชิม

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องอย่างมากกับการรังสรรค์ผลงานของฉัน ทุกครั้งที่ทำงานฉันจะไม่คิดว่างานของฉันควรจะขายได้เท่าไหร่เป็นสิ่งแรก” ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะพูดต่อไปอีกว่า ” ฉันจะเอาใจใส่รายละเอียดแม้จุดที่เล็กที่สุด เพื่อให้งานออกมาดีที่สุด แต่ก็ไม่ใช่แค่งานที่มีความละเอียดเท่านั้นนะที่สำคัญ

แต่ทุกชิ้นงานจะต้องมีจิตวิญญาณ เพราะพวกมันมีชีวิตมีเรื่องราวที่อยากจะเล่า บางครั้งฉันก็เลือกจะเป็นผู้เล่าโดยใส่เรื่องราวบางอย่างลงไปในชิ้นงานนั้น แต่บางครั้งฉันก็ให้ชิ้นงานเป็นผู้เล่า ฉันเพียงเป็นผู้ตอบสนองการเล่าเรื่องของมันลงบนชิ้นงานต่างๆ ตามแต่ที่มันควรจะเป็น”

ความเงียบเข้ามาปกคลุมระหว่างทั้งคู่ ชายหนุ่มเห็นภาพทันที เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมงานไม้ของเขาถึงขายยาก และไม่ได้ราคา เพราะสิ่งแรกที่เขาคิดเสมอก็คือเขาควรจะได้เงินเท่าไหร่ จะทำยอดขายได้มากไหม

เพราะวันๆเขาเอาแต่หมกมุ่นกับค่าใช้จ่ายที่ต้องพะวง แต่กลับไม่มีเวลาใส่ใจที่จะพัฒนาคุณภาพของชิ้นงานให้ดี

เขาเงยหน้ามองชายชราอีกครั้งแล้วถามว่า ” คุณตาเล่าสิ่งเหล่านี้ให้ผมฟัง ไม่ใช่ว่าผมจะกลายเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวหรอครับ?” โดยไม่คาดคิดชายชราหัวเราะขึ้นเสียงดัง ก่อนจะกล่าวแก่เขาว่า ” อย่าคิดมากเลยพ่อหนุ่ม เรามาช่วยกันสร้างผลงานให้ดี ลูกค้ามากมายก็จะเข้ามาอีก แล้วอย่างที่บอก ไม้มันเลือกผู้ซื้อ เรื่องราวและจิตวิญญาณที่อยู่บนชิ้นงานนั้นเป็นตัวเรียกลูกค้าเข้ามา แล้วแบบนี้เราจะเป็นคู่แข่งกันได้อย่างไร? ในเมื่อเรื่องราวของชิ้นงานแต่ละชิ้นไม่มีทางที่จะซ้ำกันได้”

เมื่อชายหนุ่มกลับมาที่ร้านของตน เขานั่งคิดสิ่งที่ชรากล่าวและสรุปใจความได้ว่า ” เพราะเราสนใจแต่การหาเงิน เลยยิ่งหาไม่ได้ เพราะไม่ได้ใส่ใจเอาสมาธิไปลงอยู่กับการพัฒนาฝีมือ และผลงานของตัวเอง”

นั่งคิดต่อไปอีกสักครู่ใช้หนูก็ตบโต๊ะ พร้อมร้องขึ้นว่า ” โอ้… ใช่แล้ว ในทุกๆชิ้นงานมีเรื่องราว แต่พอเรื่องราวของเขาก็คือ ชายที่ขายงานราคาถูก งานก็เลยเป็นของโหลไร้จิตวิญญาณ เรามัวแต่ทำทุกทางให้ขายได้ แค่นั้นเอง” นั่นจึงเป็น ” แบรนด์” ของร้านเขา

“ยิ่งคิดก็ยิ่งเกิดความเลื่อมใสในตัวชายชรา

ไม่ใช่สิตอนนี้ต้องเรียกว่าท่านอาจารย์ซะแล้ว”